Dlaczego nie są żydami?
Bo po pierwsze primo ci tzw. żydzi są świeccy:
In the 2021-2022 Jewish calendar year, 45% of Jews self-identify as secular, 19% as traditional, 14% as traditional-religious, 11% as religious, and 11% as ultra-Orthodox.
https://www.jewishvirtuallibrary.org/latest-population-statistics-for-israel
According to a poll by the NGO Hiddush published in September 2019, 58% of Jewish citizens do not affiliate with any religious stream, 18% are “Zionist Orthodox,” 12% “ultra-Orthodox” (including 2% “Zionist ultra-Orthodox”), 7% “Reform,” and 6% “Conservative.”
A po drugie primo ultimo nie ma żadnej rasy żydowskiej:
“To burzy wyobrażenia, które mamy w Polsce o jakiejś ‘rasie żydowskiej’, zasadniczo odmiennej od Arabów…
http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53668,8945126,Znosorozczec_doszczetnie.html
Wystarczy przyjechać do Izraela i odbyć pięciominutowy spacer po ulicy, żeby się przekonać, że nie istnieje nic takiego jak ‘rasa żydowska’. Są aszkenazyjczycy, ci których może pan znać z Polski. Są sefardyjczycy, którzy na Bliskim Wschodzie mieszkali dłużej i mają urodę nie do odróżnienia od arabskiej. Są brązowi Żydzi, czarni Żydzi, nawet chińscy Żydzi. Żydzi w Izraelu pochodzą ze 136 różnych krajów świata. Niektórzy przez setki lat rozwijali swoją kulturę w przekonaniu, że są jedynymi Żydami na świecie, na przykład czarnoskórzy Żydzi z Etiopii. Jest taka anegdotka, że do Tel Awiwu przylatuje samolot z emigrantami z Etiopii. Ich rabin mówi, że najpierw wyjrzy, czy tu jest bezpiecznie. Po chwili wraca i mówi swoim wyznawcom: ‘Uciekajmy stąd, tu nie ma żadnych Żydów. Wszyscy są biali!’.”
A jeśli nie ma, oznacza to, że nie wszyscy tzw. żydzi są semityczni.
Ale przecież większość Żydów w Polsce wyglądała zupełnie inaczej niż Polacy. Nie mogli to być nawróceni na judaizm Słowianie.
https://www.bibula.com/?p=59583 – „Wymyślenie żydowskiego narodu” – rozmowa z prof. Szlomo Sandem
Na judaizm nie nawracali się tylko poszczególni ludzie, ale – tak samo jak w przypadku chrześcijaństwa – całe królestwa. Na przykład w Jemenie czy Afryce Północnej. Podobnie stało się z leżącym pomiędzy Morzem Kaspijskim a Morzem Czarnym królestwem Chazarów. W XII wieku ten nawrócony na judaizm turecki lud zaczął być jednak spychany przez Tatarów i Mongołów Dżyngis-chana na zachód. Zatrzymali się we wschodniej Polsce. Odpowiedź na pańskie pytanie jest więc prosta:
75 procent polskich Żydów wygląda inaczej niż Polacy, gdyż jest pochodzenia chazarskiego.
Powiedział pan, że potomkami Chazarów było 75 procent polskich Żydów. A reszta?
https://www.bibula.com/?p=59583 – „Wymyślenie żydowskiego narodu” – rozmowa z prof. Szlomo Sandem
Moja mama miała osiem sióstr. Pięć miało kruczoczarne włosy i semickie rysy – tak jak ja – ale trzy były blondynkami i miały niebieskie oczy. Do dziś wielu Żydów pochodzących z Polski ma europejski wygląd. Dlaczego? Otóż, królestwo Chazarów podbiło ziemie zamieszkane przez Słowian. Mniej więcej w okolicach Kijowa. 25 procent polskich Żydów to potomkowie tych Słowian, którzy przyjęli judaizm od swoich chazarskich władców.
A może to efekt mieszanych małżeństw?
Oczywiście, to też się zdarzało, ale nie na jakąś wielką skalę. Tak czy inaczej w efekcie tego podczas okupacji Niemcy mieli poważne kłopoty z rozróżnieniem Polaków od Żydów. Ojciec opowiadał mi, że podczas pierwszych miesięcy okupacji, które przeżył w Łodzi, Niemcy bezskutecznie próbowali identyfikować Żydów na oko. W efekcie wielu Żydów, którzy mieli idealnie aryjskie rysy, chodziło sobie swobodnie po ulicach. Niemcy – choć bardzo tego chcieli – nie mogli więc w Polsce dokonać Holokaustu na podstawie swoich teorii rasowych, pomiarów i tym podobne. Zagłada Żydów w Polsce została dokonana na podstawie dokumentów: spisów ludności, dowodów osobistych, świadectw urodzenia.
Skoro nie było takiego wydarzenia jak wypędzenie Żydów z Palestyny, to gdzie się ci Żydzi podziali?
Nigdzie. Nadal mieszkają na swojej ziemi w Palestynie. Potomkowie starożytnych Żydów to dzisiejsi Palestyńczycy. Ludzie ci zostali bowiem zarabizowani po tym, gdy w VII wieku Palestyna została podbita przez Arabów. Nie ma się im zresztą co dziwić. Arabowie ogłosili, że każdy, kto uzna Mahometa za proroka, zostanie zwolniony od podatków. Myślę, że gdyby ktoś coś takiego zaproponował dzisiejszym Izraelczykom, zapewne duża część z nich też by się nawróciła na wiarę Allaha. (śmiech)
Ale Palestyńczycy wyglądają przecież jak Arabowie. Nie różnią się od Egipcjan czy Irakijczyków.
Trudno, żeby po tylu stuleciach taki mały naród zachował etniczną czystość. Palestyńczycy często pytają mnie: czyli to my jesteśmy prawdziwymi Żydami? Nie, odpowiadam, jesteście tylko ich potomkami. Źyjecie bowiem w miejscu świata, przez które przechodziło wielu zdobywców i wszyscy zostawiali tu swoją spermę. Podbój arabski był również podbojem biologicznym. Nie zmienia to jednak faktu, że członek Hamasu z Hebronu jest bliżej spokrewniony z antycznymi Żydami niż izraelski żołnierz, z którym walczy.
– Myślę, że Ben Gurion nie mylił się w 1919 roku, mówiąc, że większość Palestyńczyków, a właściwie Arabów – bo naród palestyński jeszcze wtedy nie istniał – to potomkowie dawnych Hebrajczyków. Szanse na to, że Palestyńczyk jest potomkiem dawnego Żyda z czasów starożytnych, są tysiąc razy większe niż w przypadku Żyda z Polski, takiego jak ja – mój ojciec urodził się w Łodzi. Dawni Żydzi zostali tam, gdzie byli, a w VII wieku ulegli islamizacji. Pozostaje w takim razie pytanie: skąd wzięli się dzisiejsi Żydzi? Większość wywodzi się z ludów nawróconych na judaizm. Od czasów Machabeuszy, a więc od II w p.n.e., aż do IV wieku n.e. judaizm jest główną religią prozelicką, prowadzi zaciekłą propagandę na swoją rzecz. To nie lud żydowski się rozprzestrzeniał – wbrew temu, co sądzi wielu ludzi. Rozprzestrzeniała się żydowska religia. Gdyby nie konwertyci, judaizm nie miałby żadnego znaczenia. Ta epoka nawróceń kończy się wraz z nastaniem chrześcijaństwa. – Żydowski prozelityzm był surowo karany od IV wieku, kiedy chrześcijaństwo stało się w Imperium Rzymskim religią państwową. A potem skończył się również w świecie muzułmańskim. To właśnie wtedy judaizm zaczyna nabierać charakteru zamkniętego. Nie z własnej woli. Zostaje mu to narzucone przez potężną konkurencję ze strony chrześcijaństwa i islamu. Dlatego Żydzi przemieszczają się w regiony peryferyjne, pogańskie – do Jemenu, północnej Afryki. I tam zaczynają nawracać. Podobnie jak na ziemiach między Kijowem a Gruzją, gdzie powstaje królestwo Chazarów, którego władcy przyjmują judaizm. W XX wieku 80 proc. wszystkich Żydów mieszkało w Europie Wschodniej, głównie w Polsce. Oni w żadnym razie nie wywodzą się z Bliskiego Wschodu: ich przodkowie byli Chazarami z domieszką słowiańską czy mongolską. Jak pan widzi, to nie ma nic wspólnego z oficjalną wersją o narodzie wygnanym.
https://www.newsweek.pl/kto-wymyslil-zydow/v3svtwq
Mamy więc ok. 75 % populacji żydowskiej które jest aszkenazyjskie, jest pochodzenia chazarskiego i nie jest semityczne:
“Semici, ludy semickie,
https://encyklopedia.pwn.pl/encyklopedia/semita.html
termin wywodzący się z językoznawstwa (języki semickie), niemający konotacji etnicznych, używany na określenie ludów zamieszkujących staroż. Bliski Wschód (Żydzi, Asyryjczycy, Babilończycy, Aramejczycy, Fenicjanie, Arabowie i in.), wprowadzony w XVIII w., obecnie w nauce zarzucony; “
Israeli demographer and statistician Sergio D. Pergola, in a rough calculation of Sephardi Jews and Mizrahi Jews, implies that Ashkenazi Jews made up 65–70 percent of Jews worldwide in 2000.[36] Other estimates place the Ashkenazim as comprising upwards of 75 percent of the global Jewish population.[37]
https://en.wikipedia.org/wiki/Ashkenazi_Jews
Co z resztą tej populacji?
“Są sefardyjczycy, którzy na Bliskim Wschodzie mieszkali dłużej i mają urodę nie do odróżnienia od arabskiej. “
http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53668,8945126,Znosorozczec_doszczetnie.html
Semityczność wśród żydów sefaryjskich dotyczy tylko tych osobników, którzy mają semickich przodków:
“Paul Wexler, naukowiec z Uniwersytetu w Tel Awiwie, interesował się głównie historią Żydów hiszpańskich, ale los tej wielkiej wspólnoty był powiązany, we wczesnym stadium, z Żydami z Afryki Północnej. Udało mu się rzucić nowe światło na kwestię ich pochodzenia. W swojej wyjątkowo interesującej ksiące “Nieżydowskie pochodzenie Żydów sefardyjskich”, ten izraelski lingwista rozpatruje możliwość, że “Żydzi sefardyjscy są potomkami w pierwszym rzędzie Arabów, Berberów i Europejczyków, którzy przyjęli judaizm w okresie pomiędzy stworzeniem w zachodniej Azji, Afryce Północnej i na południu Europy wspólnot pierwszej disapory żydowskiej, a mniej więcej XII wiekiem n.e.“. Niemal pewne jest, że w tych wspólnotach byli potomkowie Judejczyków, ale pozostający w mniejszości. W jaki sposób Wexler doszedł do tej heretyckiej konkluzji, tak sprzecznej z głównym nurtem głoszonym przez instytucję, która go zatrudniała?
Brak świadectw historycznych na temat pierwszych etapów powstawania wspólnot żydowskich na Półwyspie Iberyjskim zmusza nas, według Wexlera, do analizowania ewolucji języków mówionych i wskazówek etnograficznych. Wexler jako “archeolog językowy” z wirtuozerią wytropił pozostałości lingwistyczne obecne zarówno w tekstach, jak i mówionych językach współczesnych, i doszedł do wniosku, że hiszpańscy Żydzi mieli zaskakująco niejednolite korzenie, zawierające jedynie szczątkową ilość elementów judejskich. Przybyli do Europy głównie z Afryki Północnej po podbojach arabskich z początku VIII wieku. W języku i kulturze żydowsko-iberyjskiej są słowa żydowsko-arabskie z Maghrebu i ślady zwyczajów berberyjskich. Wpływ języka arabskiego był większy na poziomie składni językowej, natomiast w kwestiach kulturalno-religijnych widać większe wpływy berberyjskie.
Ponadto – i to może jest największe odkrycie Wexlera – hebrajski i aramejski pojawiły się w tekstach żydowskich dopiero w X wieku n.e. i ta ewolucja nie była owocem wcześniejszego wewnętrznego rozwoju językowego. A więc to nie wygnańcy lub emigranci z Judei, którzy przybyli do Hiszpanii w I wieku n.e., sprowadzili swój ojczysty język. Przez pierwsze dziesięć wieków nowej ery wyznawcy judaizmu w Europie nie znali ani hebrajskiego, ani aramejskiego. Dopiero wraz z kanonizacją klasycznego arabskiego przez islam a łaciny przez chrześcijaństwo w Średniowieczu, judaizm zaczął stosować i propagować swój święty język jako specyficzny kod kultrurowy.
Teoria Wexlera może pomóc rozwikłać tajemnicę z książek do historii narodowej w Izraelu: jak dotąd, licencjonowani badacze nie byli w stanie wytłumaczyć w sposób wystarczająco zadowalający zjawiska, które doprowadziło do stworzenia w Hiszpanii tak dużej wspólnoty żydowskiej o tak dużej witalności i kreatywności, której liczebność mocno przekraczała liczbę wyznawców judaizmu w Italii, na południu Galii lub w kraju germańskim.
Można wysnuć hipotezę, że pierwsze zalążki judaizmu na Półwyspie Iberyjskim pojawiły się w pierwszych wiekach naszej ery za pośrednictwem żołnierzy, niewolników i nawróconych rzymskich kupców, jak to się prawdopodobnie działo w innych koloniach cesarstwa na południowym zachodzie basenu Morza Śródziemnego. itd.” – “Kiedy i jak wynaleziono naród żydowski” – Shlomo Sand
i to samo dotyczy pozostałej części populacji tzw. żydowskiej, czyli Mizrachijczyków.