Strefa śmierci – Gaza. Psychopaci z Izraela nie spoczną dopóki nie wymordują lub nie wypędzą wszystkich Palestyńczyków i nie wyburzą wszystkich domów
Posted on
Nie wyobrażałem sobie, że kiedykolwiek coś takiego zobaczę. Nie wyobrażałem sobie takich obrażeń u małych dzieci – mówi o2.pl dr Hamza Bani Yaseen, który właśnie wrócił ze Strefy Gazy. Sytuacja na miejscu przypomina piekło na ziemi. Giną ludzie, a Strefa Gazy, niszczona budynek po budynku, znika na oczach świata.
Według palestyńskiego Ministerstwa Zdrowia, kontrolowanego przez Hamas, od 7 października 2023 r. w Strefie Gazy zginęło ponad 55 tys. Palestyńczyków.
W raporcie Centrum Satelitarnego ONZ z 2 maja 2025 r. stwierdzono, że w Strefie Gazycałkowicie zniszczonych lub uszkodzonych zostało ok. 70 proc. budynków, w tym ponad 258 tys. domów i mieszkań.
Izrael nie ustaje w atakach. Minister finansów Becalel Smotricz zapowiada wprost: – Gaza zostanie całkowicie zniszczona.
Dr Hamza Bani Yaseen, który na co dzień pracuje w szpitalu w Ammanie, przebywał w Strefie Gazy w ramach misji medycznej. Spędził tam 28 dni, a pod koniec maja wrócił do stolicy Jordanii.
W rozmowie z o2.pl lekarz, którego wyjazd do Strefy Gazy był współfinansowany przez Polską Misję Medyczną, opowiada o nieustającym dramacie.
To katastrofa. Brakuje lekarstw i jedzenia. Nie ma witamin dla dzieci. Nie ma owoców, nie ma warzyw. Nie ma mięsa. Nie ma żadnych źródeł białka – mówi dr Yaseen, a pytany, co w tej sytuacji jedzą mieszkańcy, odpowiada: – Chleb. Nie ma nic więcej.
„Najgłodniejsze miejsce na Ziemi”
Chleba też jednak brakuje. Piekarnie działają nieregularnie, bo nie zawsze jest mąka. Żeby ją uzyskać, ludzie mielą w młynach zbożowych makaron i rośliny strączkowe, takie jak fasola czy soczewica.
Izrael przez 11 tygodni blokował wszelką pomoc humanitarną dla Strefy Gazy. Pierwsze ciężarówki z „minimalną”, jak to określił premier Izraela Binajmin Netanjahu, ilością żywności wpuszczono ponownie 19 maja. Ale to kropla w morzu potrzeb. Wiele z tych ciężarówek, zanim dotrze do punktów dystrybucji żywności, jest zatrzymywanych przez głodny tłum. ONZ twierdzi, że Strefa Gazy, w której ciągle żyje ok. 2,1 mln ludzi, to „najgłodniejsze miejsce na Ziemi”.
Od 26 maja kontrolę nad działaniami pomocowymi przejęła Gaza Humanitarian Foundation (GHF), która ma zastąpić agencje ONZ i inne organizacje. GHF powstała w lutym br. Jest to amerykańska organizacja, popierana przez Izrael. Budzi kontrowersje ze względu na, jak twierdzą krytycy, brak neutralności. Żeby uzyskać pomoc GHF, Palestyńczycy muszą się udać na tereny kontrolowane przez Izrael. Dystrybucją żywności zarządzają uzbrojeni amerykańscy najemnicy.
Już w pierwszych dniach funkcjonowania przy centrum pomocy GHF w mieście Rafah doszło do serii incydentów:
27 maja zabitych zostało 10 Palestyńczyków, a 62 zostało rannych;
1 czerwca zabitych zostało 31 Palestyńczyków, a 170 zostało rannych;
3 czerwca zabitych zostało 27 Palestyńczyków, a 161 zostało rannych.
Izraelskie wojsko twierdzi, że otworzyło ogień do osób, które zboczyły z wyznaczonej trasy i zbliżyły się do pozycji żołnierzy. Zapowiedziało też, że drogi prowadzące do punktów pomocy będą traktowane jako „strefy działań wojennych”.
Jake Wood, który był dyrektorem wykonawczym Gaza Humanitarian Foundation, zrezygnował ze stanowiska 25 maja, a więc na dzień przed otwarciem centrum dystrybucji w Rafah. Tłumacząc swoją decyzję, Wood oświadczył, że biorąc udział w tym konkretnym projekcie, nie byłby w stanie przestrzegać zasad „humanitaryzmu, neutralności, bezstronności i niezależności”.
Ludzie żyją w szpitalu. „Nie mają dokąd iść”
Dr Yaseen podkreśla, że „w Strefie Gazy nie ma już bezpiecznych miejsc”. Nie są nimi ani punkty pomocy, ani szpitale. W dniu, w który rozmawiamy (środa, 4 czerwca 2025), zaatakowany został szpital al-Aksa w Dajr al-Balah, w którym lekarz pracował podczas misji w Strefie Gazy.
– Szpital powinien być bezpiecznym miejscem. Ale tak nie jest – mówi dr Yaseen.
On sam, jak podkreśla, miał zakaz opuszczania szpitala. Spędzał w nim całe dni i noce, podobnie jak wielu ludzi, którzy nie mają dokąd wracać i dlatego pozostają w szpitalu nawet po uzyskaniu pomocy medycznej.
– Nie mają domów. Nie ma dla nich miejsca w namiotach dla uchodźców. Więc siedzą w szpitalu. Nie mają dokąd iść. Jest tam wiele dzieci, które straciły rodziców. Opiekują się nimi pielęgniarki – relacjonuje.
Lekarz zaznacza, że większość pacjentów w szpitalu, w którym pracował, to kobiety i dzieci poniżej 5. roku życia. – Najczęstsze obrażenia? Rany odniesione w wyniku eksplozji. Przywożeni są ludzie bez rąk, bez nóg. Ale jest też mnóstwo ran postrzałowych, bo do ludzi strzelają uzbrojone drony – mówi.
Dla dr. Yaseena szczególnie trudny był widok najmniejszych ofiar wojny. – Pierwszy raz widziałem takie obrażenia. Nie wyobrażałem sobie, że kiedykolwiek coś takiego zobaczę. Nie wyobrażałem sobie takich obrażeń u małych dzieci. Niektóre z nich były w wieku mojej córki, która ma 8 miesięcy. To bardzo trudne – dodaje.
Jak podkreśla, w szpitalu brakuje środków przeciwbólowych. – Potrzebujemy ich do znieczulenia. Dostępne są tylko środki, które działają krótko, jak fentanyl. Nie ma morfiny. Na czas operacji pacjentom podajemy opioidy albo środki przeciwbólowe, ale to tyle. Potem już nic nie możemy zrobić – stwierdził.
Konflikt izraelsko-palestyński trwa od dziesięcioleci, ale nasilił się po ataku z 7 października 2023 roku. Tego dnia członkowie Hamasu wdarli się na terytorium Izraela i zabili 1195 osób, w tym 815 cywilów. Pojmali też 251 zakładników. Premier Izraela Binjamin Netanjahu zapowiedział, że „wróg zapłaci bezprecedensową cenę” za ten atak.
Obie strony konfliktu są posądzane o zbrodnie wojenne. W przypadku Hamasu oskarżenia te dotyczą głównie wydarzeń z 7 października 2023 r. Chodzi m.in. o mordowanie cywilów, gwałty, a także branie zakładników i ich późniejsze torturowanie.
Izraelowi zarzuca się z kolei, że jego odpowiedź na atak Hamasu z października 2023 r. jest nieproporcjonalny do poniesionych strat. Oskarżany jest też m.in. o posługiwanie się głodem jako bronią, co stanowi naruszenie konwencji genewskich, a szereg organizacji, w tym UNSCIIP – specjalny komitet przy ONZ, i Amensty International, oskarża Izrael o ludobójstwo. Zdaniem Netanjahu zarzuty te są „absurdalne” i stanowią przejaw „antysemityzmu”.
W listopadzie 2024 r. Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) w Hadze wydał nakaz aresztowania Netanjahu i byłego już ministra obrony Jo’awa Galanta, ale w kwietniu br. Izba Apelacyjna MTK uchyliła oba nakazy, uznając, że należy rozpatrzyć zastrzeżenia Izraela dotyczące jurysdykcji Trybunału. Nakazem objęty był też Muhammad Dajf, dowódca Brygad Al-Kassam, zbrojnego skrzydła Hamasu, który jednak w chwili ogłoszenia decyzji przez MTK już nie żył – zginął w lipcu 2024 r. w ataku lotniczym w Chan Junus.
Dotychczasowe negocjacje ws. pokoju, w których uczestniczą m.in. Stany Zjednoczone, nie przyniosły zakończenia działań zbrojnych. Ataki nie ustają. Tylko w czwartek 5 czerwca zginęły co najmniej 52 osoby.
Netanjahu oświadczył w maju, że na koniec trwającej ofensywny Izrael będzie kontrolować całą Strefę Gazy. Wcześniej w tym samym miesiącu minister finansów Becalel Smotricz zapowiedział: – W ciągu kilku miesięcy będziemy w stanie ogłosić zwycięstwo. Gaza zostanie całkowicie zniszczona.
„To straszne, kiedy pacjentom nie można pomóc”
Doszczętnie zniszczonych lub uszkodzonych jest już większość budynków w Strefie Gazy. W majowym raporcie Centrum Satelitarnego ONZ (UNOSAT) mowa o 70 proc. struktur, które ucierpiały w wyniku wojny. Centrum szacuje, że zniszczenia obejmują 258 201 jednostek mieszkalnych.
UNOSAT podaje, że najwięcej nowych zniszczeń przybyło w Rafah, mieście przy granicy z Egiptem. W kwietniu palestyńskie władze informowały, że zniszczono tam 90 proc. dzielnic mieszkalnych. Miasto jest równane z ziemią, budynek po budynku. Na krążących w sieci nagraniach, których autentyczność zweryfikował dziennik „The New York Times”, widać koparki, które pomagają przy rozbiórce zniszczonych budynków i usuwają gruzy. Jednocześnie na terenach tych powstała już izraelska infrastruktura militarna.
Dr. Yaseena nie ma już w Strefie Gazy. To, co z nim zostało, to obrazy cierpienia ludności cywilnej.
– To straszne, kiedy pacjentom nie można pomóc. Kiedy nie można podać kroplówki czy antybiotyku. Kiedy potrzebują krwi, a jej nie ma – kontynuuje.
– Widziałem śmierć wielu pacjentów. To bardzo trudne dla każdego lekarza na świecie – przyłożyć stetoskop do klatki piersiowej, a tam cisza. W normalnej sytuacji robimy resuscytację krążeniowo-oddechową, ale tutaj często nie ma to już sensu, tutaj nie ma nadziei – dodaje.
Łukasz Dynowski, dziennikarz o2.pl
Wspieraj pomoc Polskiej Misji Medycznej w Strefie Gazy:
ustaw płatność cykliczną w Twoim banku na działania PMM lub na https://pmm.org.pl/wplacam/
przekaż darowiznę na numer konta Polskiej Misji Medycznej: 40 1030 1508 0000 0008 2378 3004
załóż własną zbiórkę na platformie http://misjapomoc.pmm.org.pl
Nie wiadomo, gdzie przybywa afgańska rodzina, którą w piątek patrol niemieckiej policji przywiózł do Polski. Niemieccy funkcjonariusze przedstawili mediom motywy swojego postępowania, ale jak usłyszeliśmy […]
„Nie wiem jaki rodzaj człowieka, może prowadzić operacje wojskowe, wiedząc przy tym że ich wynikiem będzie więcej ofiar, głównie wśród niewinnych dzieci.” A może ten […]
Gen. Skrzypczak i dr Szewko wypowiadają takie tezy w Polsatnews Zakończenie wojny w Ukrainie oznacza, że kończy się nam czas, który mamy na zbudowanie potencjału […]
